Λαζαρίδου-Δουρούκου Ανθούλα

Οι χαρές και οι λύπες των ανθρώπων ,το δημοτικό τραγούδι, η ομορφιά της ελληνικής φορεσιάς, τα ήθη κι έθιμα της περιοχής, θα αποτελούν πηγή έμπνευσης για την Ανθούλα Λαζαρίδου-Δουρούκου που συνεχίζει με αμείωτο ενθουσιασμό να δημιουργεί και να ονειρεύεται στο φιλόξενο εργαστήριο της στην Ερμιόνη. Με αφορμή το λεύκωμα που πρόσφατα κυκλοφόρησε αλλά και τους πίνακες που έχει δωρίσει η ζωγράφος στο στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Ερμιόνης «ταξιδεύουμε» μέσα από τα έργα της κι επιλέγουμε έναν πίνακα που μας εντυπωσίασε τόσο με τα χρώματα αλλά και με την αμεσότητα του. ΅΅Μια Κυριακή πρωί στα Μανδράκια Ερμιόνης, τέσσερα παλικάρια χόρευαν κι έκαναν τις φιγούρες τους με την υπόκρουση κιθάρας. Στις φιγούρες τους πρόσθεταν και τη βουτιά στη θάλασσα. Έβγαιναν και συνέχιζαν το χορό με το νερό και τον ήλιο.΅΅ Κάπως έτσι μας περιέγραψε η ζωγράφος Ανθούλα Λαζαρίδου-Δουρούκου τη σκηνή που 30 χρόνια πριν αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το πίνακα που τιτλοφορείται Ξένοιαστη Κυριακή Ακούγοντας τη ζωγράφο να μιλά για το συγκεκριμένο πίνακα, θέλουμε να την ευχαριστήσουμε όχι μόνο για τη δωρεά του λευκώματος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κρανιδίου αλλά πολύ περισσότερο για αυτό που καταφέρνει με τα έργα της. Να προκαλεί όμορφα συναισθήματα και να ανυψώνει τον ανθρώπινο νου και την καρδιά. ‘Αλλωστε αυτός δεν είναι είναι ένας από τους σκοπούς της τέχνης?